-
Dangerous is a people's voice charged with wrath.
-
Μήτ᾽ ἀνάρχετον βίονμήτε δεσποτούμενοναἰνέσῃς.παντὶ μέσῳ τὸ κράτοςθεὸς ὤπασεν.
-
Παύροις γὰρ ἀνδρῶν ἐστι συγγενὲς τόδε,φίλον τὸν εὐτυχοῦντ' ἄνευ φθόνων σέβειν.
-
Τὴν πεπρωμένην δὲ χρὴαἶσαν φέρειν ὡς ῥᾷστα, γιγνώσκονθ' ὅτιτὸ τῆς ἀνάγκης ἔστ' ἀδήριτον σθένος.
-
Ἐλαφρὸν ὅστις πημάτων ἔξω πόδαἔχει παραινεῖν νουθετεῖν τε τοὺς κακῶςπράσσοντας.
-
Ἡ δέ τοι κύκνου δίκηντὸν ὕστατον μέλψασα θανάσιμον γόονκεῖται † φιλήτως τοῦδ'.
-
Ὁ δ' ἀφθόνητός γ' οὐκ ἐπίζηλος πέλει.
-
Πιθανὸς ἄγαν ὁ θῆλυς ὅρος ἐπινέμεταιταχύπορος· ἀλλὰ ταχύμορονγυναικογήρυτον ὄλλυται κλέος.
-
Τῷ δυσπραγοῦντί τ' ἐπιστενάχεινπᾶς τις ἑτοῖμος· δῆγμα δὲ λύπηςοὐδὲν ἐφ' ἧπαρ προσικνεῖται·καὶ ξυγχαίρουσιν ὁμοιοπρεπεῖς,ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι.
-
βούλευμα μὲν τὸ Δῖον, Ἡφαίστου δὲ χείρ.
-
Ἢ οὐκ οἶσθ' ἀκριβῶς ὢν περισσόφρων ὅτιγλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται.
-
Κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν.
-
Clytemnestra: He collapsed, snorting his life away,spitting great gobs of blood all over me,drenching me in showers of his dark blood.And I rejoiced-just as the fecund earthrejoices when the heavens send spring rains
-
Πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε.
-
Πολλῷ γ' ἀμείνων τοὺς πέλας φρενοῦν ἔφυςἢ σαυτόν. ἔργῳ κοὐ λόγῳ τεκμαίρομαι.
-
Παῖδες γὰρ ἀνδρὶ κληδόνες σωτήριοιθανόντι.
-
Ἐκ δ᾽ ὑγιεί-ας φρενῶν ὁ πάμφιλοςκαὶ πολύευκτος ὄλβος.
-
lines 510–524, as translated by R. Potter (1860)
-
Ἔστι· θεοῦ δ᾽ ἔτ᾽ ἰσχὺς καθυπερτέρα·πολλάκι δ᾽ ἐν κακοῖσι τὸν ἀμάχανονκἀκ χαλεπᾶς δύας ὕπερθ᾽ ὀμμάτωνκρημναμενᾶν νεφελᾶν ὀρθοῖ.
-
I pray the gods will give me some reliefAnd end this weary job. One long full yearI've been lying here, on this rooftop,The palace of the sons of Atreus,Resting on my arms, just like a dog.I've come to know the night sky, every star,The powers we see glittering in the sky,Bringing winter and summer to us all,As the constellations rise and sink.
-
What is pleasanter than the tie of host and guest?
-
Γνώσῃ διδαχθεὶς ὀψὲ γοῦν τὸ σωφρονεῖν.
-
Οὔκουν ἔμοιγε χρώμενος διδασκάλῳπρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῖς.
-
So in the Libyan fable it is toldThat once an eagle, stricken with a dart,Said, when he saw the fashion of the shaft,'With our own feathers, not by others' hands,Are we now smitten.'